Λίγα λόγια για τον Καραγκιόζη...
Ο Καραγκιόζης σαν είδος λαϊκού θεάτρου έχει τις ρίζες του στην Ανατολή και στην Τουρκία, ενώ στην Ελλάδα ήρθε πιθανότατα κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, όπου και ανέπτυξε τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον τούρκο συγγενή του. Ο Έλληνας Καραγκιόζης είναι κοινωνικός και θαρρετός σε αντίθεση με τον παραλογισμό και την αυταρχικότητα της εξουσίας, ενώ τα αστεία του περιέχουν κοινωνικές αιχμές και σχόλια που προκαλούν γέλιο.
Γραπτό κείμενο δεν υπήρχε και η μετάδοση του έργου γινόταν προφορικά από τον έναν καραγκιοζοπαίχτη στον άλλον. Το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού ήταν πάντα πολύ έντονο και για αυτό θεωρείται ότι εξέφραζε τη συλλογική συνείδηση του κοινού του, κάνοντας το Θέατρο Σκιών αγαπητό σε μικρούς και μεγάλους. Ο Μπαρμπαγιώργος, ο Χατζηαβάτης, ο Βεληγκέκας, ο Σταύρακας, ο Μορφονιός, ο Πασάς, ο Νιόνιος, τα κολλητήρια, η Αγλαΐα είναι μερικοί από τους πιο γνωστούς χαρακτήρες-σκιές και με τη χαρακτηριστική τους κίνηση συμπληρώνουν την ιδιαιτερότητα του λαϊκού αυτού θεάματος. Η παράγκα του Καραγκιόζη και το σαράι πλαισιώνουν σταθερά το σκηνικό των έργων.
Η ελληνική στροφή του Καραγκιόζη αποδίδεται σε έναν Καραγκιοζοπαίχτη, που έζησε στην Πάτρα-πόλη με έντονη δραστηριότητα στο θέατρο σκιών- το Μίμαρο. Ο Καραγκιόζης περιοδεύει στην Ελλάδα και αναπτύσσει τις σχέσεις του με την ελληνική, αλλά και την αρχαιοελληνική ιστορία, βρίσκοντας μεγάλη ανταπόκριση από το λαϊκό κοινό του.
Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι όταν το Θέατρο Σκιών πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα αφορούσε αποκλειστικά ενήλικο κοινό, και μάλιστα αντρικό, ενώ στη συνέχεια έγινε οικογενειακό θέαμα. Στις μέρες μας απευθύνεται κυρίως σε παιδιά, αποτελώντας ιδιαίτερα σημαντικό εργαλείο στην εκπαίδευση, μέσα από τη θεματολογία και την ελαστικότητα που του δίνει το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού. Επίσης, έχει αρχίσει να κερδίζει το ενδιαφέρον των μεγαλυτέρων, όχι μόνο ως κοινό, αλλά και σε ακαδημαϊκό επίπεδο, καθώς αποτελεί αντικείμενο μελέτης από Πανεπιστήμια και ερευνητές.